Η αποτελεσματικότητα της τεχνικής Αλεξάντερ είναι καλά εδραιωμένη. Την επιβεβαιώνει η διάρκεια ύπαρξής της πάνω από έναν αιώνα, και η παρουσία της στα μεγάλα ωδεία και σχολές δραματικής τέχνης, καθώς και η είσοδός του στα ιατρεία πόνου.

Αφήνουμε σε αυτούς που έχουν τις δεξιότητες και την επιθυμία να επιβεβαιώσουν επιστημονικά τα οφέλη, την αποτελεσματικότητα ή τον τρόπο δράσης της Τεχνικής Αλεξάντερ.

Αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ είναι η πρακτική πλευρά της, να ορίσουμε τις πρακτικές διαδικασίες που ωφείλονται να θετούν σε δράση για να εξασφάλισουν αυτή την αποτελεσματικότητα. Να ορίσουμε επίσης ορισμένες συνθήκες εγγενείς σε κάθε διαδικασία ελέγχου, επανεκπαίδευσης και αλλαγής του εαυτού.

Στην Τεχνική Αλεξάντερ αυτές οι πρακτικές διαδικασίες ονομάζονται: αναστολή, κατεύθυνση και αποδοχή. Αυτές είναι τρεις πρακτικές πτυχές άρρηκτα δεμένες με κάθε διαδικασία που έχει ως στόχο τη διόρθωση, τη βελτίωση ή την επανεκπαίδευση του εαυτού.

Η αναστολή
Η αναστολή είναι η προπαρασκευαστική διάσταση. Αυτή που επιτρέπει τις άλλες. Αυτή που κάνει χώρο στο νευρικό συστήμα, αυτή που παρέχει τον χρόνο. Περιστρέφεται γύρω από την ανάπτυξη της ικανότητας να πούμε όχι, σταμάτα, όχι τώρα, όχι έτσι, όχι εδώ. Αμφισβητεί, αναθεωρεί τις αντιλήψεις και τις δράσεις μας. Αναστέλλει τη σκέψη και τη δράση. Είναι η κατ’εξοχήν συνειδητή πράξη. Αυτή που μας κάνει ανθρώπους που μπορούν να ελευθερωθούν από την παρόρμηση της στιγμής. Η αναστολή επιτρέπει στο σώμα να απελευθερωθεί για νέα δράση. Στις αρθρώσεις να ξεκλειδώσουν για μια διαφορετική κίνηση.

Η κατεύθυνση
Η κατέυθυνση είναι η διάσταση που δίνει μορφή. Αυτή που καταλαμβάνει το κενό και επιτρέπει στο σώμα να καταλάβει το χώρο. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ενσυνείδητη ανακατεύθυνση του εαυτού. Η δυνατότητα συντονισμού δεν έχει χαθεί, έχει επανενεργοποιηθεί. Η ανακατεύθυνση στην Τεχνική Αλεξάντερ λαμβάνει τη μορφή διανοητικών οδηγιών για να επιτρέψει στο λαιμό να επιμυκηνθεί, στο κεφάλι να μην συρρικνωθεί προς τα πίσω και προς τα κάτω, στην πλάτη να επιμυκηνθεί και να επεκταθεί και στα μέλη να οργανωθούν σωστά. Αυτές είναι οι οδηγίες που θα δώσει την δομή της αλλαγής.

Η αποδοχή
Η αποδοχή είναι η διάσταση που επιτρέπει την ανανέωση και την διατήρηση της κατάστασης της διόρθωσης και της αλλαγής. Πρόκειται για την αποδοχή νέων αισθήσεων που προκαλούνται από την αναστολή και τις ενσυνειδητές οδηγίες. Είναι η συνειδητή επιλογή να συνεχίσουμε ανεξάρτητα από τη δύναμη των συνήθων αισθήσεων. Αυτή είναι η στιγμή που δεχόμαστε να ακολουθήσουμε τη συνειδητή επιλογή. Είναι η στιγμή που πέρνουμε ένα ρίσκο, καθώς κλείνει ο κύκλος με την αποδοχή πως μπορούμε να μπούμε σε μια αντίδραση ή μία νέα κίνηση.

Οι τρείς αυτές πτυχές της συνειδητής πράξης ελέγχου του εαυτού είναι άρρηκτα δεμένες και ταυτόχρονες, αν και διαχωρίζονται για να διευκολυνθεί η εκμάθηση και η εξάσκηση. Όταν υπάρχουν και οι τρεις, γίνεται δυνατή μια διαφορετική αντίδραση ή μια διαφορετική κίνηση.

Οποιαδήποτε τεχνική εργασίας στον εαυτό που δεν περιέχει στην πρακτική του αυτές τις τρεις αδιαχώριστες διαστάσεις θα είναι ελλιπής και αναποτελεσματική μακροπρόθεσμα, δεδομένου ότι δεν θα επιτρέψει τη συνειδητή αφομείωση μιας διαφορετικής λειτουργίας.

Η υπερβολική αναστολή οδηγεί σε αδράνεια και ακαμψία.

Οι υπερβολικές ανακατευθύνσεις οδηγούν στον εθελοντισμό και τις χρόνιες εντάσεις.

Η υπερβολική αποδοχή οδηγεί στη χαλάρωση και τη σύγχυση.

Η ορθή κατανόηση και εφαρμογή της Τεχνικής Αλεξάντερ είναι ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό εργαλείο διότι εφαρμόζει αυτές τις τρεις διαστάσεις  στην πρακτική της με ένα ολοκληρωμένο και ισσοροπημένο τρόπο.